Naar Rome 2016 / Blog Fietsreizen

De route naar Rome

Voorbereiding

Voor mijn fietstocht naar Rome schafte ik het fietsrouteboekje van Paul Benjaminse aan. Het hielp mij bij de voorbereiding en het uitzetten van de tocht voor wat betreft campings en hotels

Ook kun je van tevoren al een beetje inschatten wat de hoogteverschillen zijn en wat je aan dagafstanden wilt fietsen.

Erg belangrijk ivm het gebruik van de accu.

Ik maakte ook wat dagen vrij om één en ander te kunnen bezichtigen en ik ben me ervan bewust dat niet iedereen qua tijd deze luxe heeft, maar probeer toch zo hier en daar een rustdag in te plannen of een excursie te doen. Je benen maken weer eens een andere beweging en je ziet nog eens wat van de wereld.

De hoogtepunten van deze reis?

*De prachtige vergezichten in de Oostkanton en de Eifel

*De treinreis door Zwitserland naar Italie

*De bootreis op het Comomeer

*De steden Mantova, Modena en natuurlijk Rome

*Het schitterende landschap in de Crete, Toscane

*En uiteraard de aankomst op het St. Pietersplein

Het was één van de mooiste tochten die ik maakte.

Proefkamperen

Vertrek

En zo fietste ik zondag 17 juli 2012 met m'n hele hebben en houwen richting Rome.

Om vervolgens, vanwege het nemen van een binnenweggetje, vast te lopen in de modder. Dat schoot dus lekker op.

Maar uiteindelijk reed ik Bemelen binnen met 113 km op te teller. Daar ontmoette ik m'n fietsmaatje, waar ik de trip naar Rome mee ga doen.

Maar eerst nog een paar tussenstops in België, Duitsland en Luxemburg. Een wonderlijke ervaring als je in Duitsland in 't Frans wordt aangesproken en in Luxemburg in 't Duits. Om vervolgens in België weer allerlei Hollandse reclame te zien. Wat een ambtenarij zal dat kosten om alsmaar alles in die 3 talen te administreren.

Een week onderweg

Ik zit nu een week op de fiets en de natuur onderweg is schitterend. Dat gold zeker ook voor 't weer.

De eerste paar dagen zelfs té warm, zodat ik maar aan 60 km per dag kwam van de 80 die ik me voorgenomen had. Maar de aaneenschakeling van mooie vergezichten maakte veel goed.

Zéker in het Oostkanton in België en de Eifel in Duitsland. En dat ook de rivier de Our voor veel mensen aantrekkelijk is, bleek wel uit het enorme aantal campings langs de oever. Er is geen grassprietje meer onbezet.

Wij zochten echter een rustige camping en kwamen uit bij een soort boerderij waarvan de eigenaar, van een bepaalde leeftijd en behoorlijk aan de maat, halfnaakt naar buiten kwam en nog net de tijd had z'n morsige gaatjesshirt aan te trekken. Toen we ook kennis maakten met de agressieve hond en de meer dan gedateerde douches zagen, zijn we maar snel weggegaan.

Gelukkig was er 1 km verderop een camping met alle voorzieningen en dat was maar goed ook, want de tent stond net toen er een enorme hoosbui losbrak. Hadden we deze camping niet gevonden dan hadden we bij het morsige mannetje aan moeten schuiven...

Noord-Frankrijk

Wat me bij een vorige fietsreis al was opgevallen, en nu weer, is dat Noord-Frankrijk zo enorm uitgestorven is. Nergens koffie, nergens een croissantje, alleen maar 3 huizen en een kerk en geen mens te zien.

Twee hele dagen ben ik door dit eenzame gebied gefietst en het was een verademing om in Metz aan te komen. Eindelijk een culinaire maaltijd met een goed glas wijn en het Franse geroezemoes om je heen. Heerlijk!

Zwitserland

Het fietsen gaat overigens prima. Soms wat zware klimmetjes maar goed te doen en de etappes zijn nu zo'n 80 km per dag zodat ik inmiddels in Basel ben aangekomen via prachtige fietspaden in de Elzas, die overigens afzonderlijk ook goed te doen zijn dus je hoeft niet persé naar Rome te fietsen om van dit mooie stukje Frankrijk te kunnen genieten.

De Eiffel

Italië!!

Duur

Ik was gebleven bij Basel. De grens over en alles was meteen duidelijk: geen Europese vlag en na jaren weer eens geld wisselen. En dat geld, dat hadden we nodig! Wat is Zwitserland duur!

Voorbeelden: Camping €58 pppn. Yoghurt €5. Koffie idem. Ik was erop voorbereid, maar dan nog.

Toch had ik de prachtige treinreis van Zwitserland naar Italië niet willen missen en ook de hulpvaardigheid van de Zwitsers niet.

Hulpvaardig

In Basel waren we compleet de weg kwijt. Het routeboekje klopte niet helemaal. M'n navigatie had die dag ook geen zin en op 't moment dat we echt de weg kwijt waren was daar de Zwitserse mevrouw die 3 kwartier met ons meefietste om weer op de juiste route te komen.

Waren we eenmaal daar, eindigde de weg in een trap van 10 treden, kwam er weer een behulpzame Zwitser die me hielp de fiets via zijn tuin te draaien omdat 't weggetje daar te smal voor was.

En niet te vergeten de fietsenmaker die de fietsen van mijn fietsmaatje en mij nakeek zonder dat hij er ook maar íets voor wilde hebben.

Positieve ervaringen dus.

Treinreis

En na de treinreis (De pas heb ik even overgeslagen omdat er nog bergen genoeg komen in Toscane) was daar plotseling Italië.

Over de treinreis kan ik alleen maar lyrisch zijn. 5 uur lang schoonheid, verwondering en verbazing over zoveel moois op één traject. M'n mooiste reiservaring na Australië.

Dus toen Italië in.

En wat is dat toch een geheel ander land dan Zwitserland. Waar daar alles strak geregeld is, is hier alles: laat maar waaien.

Mooi voorbeeld was de bootreis die we wilden maken over het Comomeer. We kwamen daar volbepakt aan bij de steiger. Niets gereserveerd natuurlijk en de trossen waren al los. Maar alles werd stilgelegd om ons aan boord te krijgen. Kijk, dat bevalt me toch beter.

Wat me tegengevallen is, is dat er zo weinig campings in Italië zijn. Althans, in de gebieden waar we doorheen fietsten. Dus zo af en toe gunnen we onszelf de luxe van een hotel of Bed & Breakfast, waarbij de laatste zo'n ieniemienie 2 persoonsbed aanbood dat we maar besloten onze tenten in de tuin op te zetten. Daar is nog lang over nagepraat denk ik...

De dagindeling

Over het fietsen kan ik kort zijn: per dag 80 a 100 km met een uitschieter naar 113. Toch voelt het niet als zwaar of lang.

De dagindeling is 6.30 uur op, tent inpakken, ontbijten, stukje fietsen, koffie, stukje fietsen, lunchen, weer een stukje fietsen en dan aan 't bier natuurlijk!

Van dolce-far-niente komt niet veel, maar dat mis ik ook niet. Het leven op de fiets is te mooi om er niet alles uit te halen wat er in zit!

De treinreis door Zwitserland

Toscane

Vanaf het Comomeer, met als parel het mooie dorpje Bellagio, ging het langs het Gardameer om tenslotte uit te komen op de Povlakte.

Landschappelijk niet interessant, zeg maar gewoon saai. Eindeloze maisvelden, slechts afgewisseld door wat boomgaarden en druivenstruiken, waarvan de beroemde Lambrusco wordt gemaakt.

We zijn er in 2 dagen doorheen gefietst en behalve mooie steden als Mantova en Modena viel er weinig te beleven.

Afzien

En toen opeens verschenen de heuvels van Toscane en werd alles anders.

Klimmetjes van 5, 7 en soms 9 procent. Werken dus en dat hadden we nog niet hoeven doen in die mate onderweg, afgezien van de soms erg slechte fietspaden hier in Italië.

Brokken steen vermengd met grind waar je dan overheen moet hobbelen en dan voor de afwisseling een diepe kuil met modder. Afzien dus soms. Maar op de klimdag werkte het weer gelukkig mee. Frisse wind en wat bewolking dus prima fietsweer.

Echter na 75 km was het wel genoeg en stond daar als in een oase een hotel met restaurant en kregen we spontaan een biertje aangeboden.

Vervolgens verder Toscane in.

In de buurt van Pistoia kreeg mijn fietsmaatje problemen met haar achterrem en was 't niet verstandig de steile helling van 10 procent af te dalen. Ze overlegde met haar fietsenmaker, die belde meteen met een Italiaanse fietsenmaker in Pistoia en die was meteen bereid te helpen.

Maar hoe kwam ze daar?

De barman van het tentje waar we koffie dronken had de oplossing: met de bus naar beneden. Dus hup, fiets in de bus, bagage erin, zij erin en vertrekken.

En alsof het de normaalste zaak van de wereld was, stond de fiets midden in de bus geparkeerd, vastgehouden door de andere passagiers.

Ik ging met de fiets naar beneden en na een uurtje konden we weer verder met een gerepareerde rem en realiseerden we ons dat we onderweg vele behulpzame mensen zijn tegengekomen.

Op naar de laatste loodjes.

Toscane

De laatste loodjes

En de laatste loodjes zijn zwaar! Waren het totnogtoe klimmetjes van 7 a 9 procent, nu zit ik al op 10 en 14 procent.

Maar de vergezichten in de Crete, een provincie in Toscane, maken veel goed. De woestijnachtige leegte sprak me zeer aan. En hoewel verzengend heet, het was prachtig om er doorheen te fietsen.

Meditatie

Nu we in dit toeristische gebied zitten worden de wegen ook drukker en de langsscheurende en toeterende auto's zijn heel irritant.

En ook al claxonneren ze uit enthousiasme en steken ze hun duim op als ze de volbepakte fiets voorbij rijden, het haalt je uit je concentratie als je de berg op rijdt.

En concentratie heb je nodig.

Al wordt het steeds meer meditatie als je constant in hetzelfde ritme rondtrapt. Dat maakt fietsen zo leuk. Het gedachteloze ritme waar je in zit. Totale ontspanning door inspanning.

En na de inspanning van vandaag wachtte ons een complete verrassing.

Het stikt hier van de zgn. Agriturismo's. Boerenbedrijven die een gedeelte van hun huis beschikbaar stellen voor gasten.

Meestal zijn het verkapte hotels, maar deze had ook een camping. Met daarbij een zwembad, een eigen badkamer, een veld voor ons alleen, wifi én de lekkerste pizza's van Italië, geserveerd in een Italiaanse tuin en overladen met heerlijke wijnen.

Eindelijk dolce-far-niente: liggen bij het zwembad, beetje lezen en nagenieten van de reis. Na zo'n 1900 km hebben we dat wel verdiend dacht ik zo.

Inmiddels heeft m'n tent me in de steek gelaten omdat er een tentstok brak, maar ach, die laatste dagen kom ik nu in een zelfgefabriceerde tipitent ook wel door.

Comomeer

Aankomst Rome en terugblik

En toen waren we opeens in Rome! En als ik nu terugkijk, dan waren de dagtrips van 80 a 100 km per dag in 't begin best te doen, maar aan 't eind behoorlijk pittig.

Zeker gezien de temperatuur en de hoogteverschillen.

Maar het weer zat reuze mee. Bijna elke dag zon en maar af en toe een flinke onweersbui, voornamelijk 's nachts.

Mooiste ervaringen

De mooiste ervaringen waren de dagen in de Elzas, de treinreis van Zwitserland naar Italië, de bootreis over het Comomeer en het schitterende landschap van de Crète in Toscane.

Maar m'n allermooiste ervaring was natuurlijk de fietstocht an sich. De traagheid, de ontmoetingen met andere fietsers, het basic leven, slapen in m'n tentje, het dicht bij de natuur zijn. Het maakt dat je weer weet waar 't om gaat in het leven: eten, drinken, goed gezelschap, zon en wat wijn op z'n tijd. En gezond genoeg om dit allemaal te kunnen doen natuurlijk.

Wat ik ga missen zijn de pizza's, de ijsjes, de spaghetti, de capucchino en de voorkomendheid van de Italianen.

Wat ik zéker niet ga missen zijn de bar slechte wegen.

Behalve het 10 km lange fietspad naar het centrum van Rome. Mooi aangelegd en zonder druk verkeer fietsten we zó het St. Pietersplein op.

Emoties

Wat een prachtige ervaring was dat! Daar zomaar te staan na 2200 km, 34 dagen, ontelbare heuvels en heel veel verschillende landschappen.

En om dan daar te beseffen dat het gelukt is!

Een heel emotioneel moment waar ik nog vaak aan terug zal denken.

Maar niet alleen daaraan. Ook aan de vele complimenten die we kregen. Het ongeloof van veel mensen als we vertelden dat we uit Holland kwamen fietsen.

De bereidwilligheid om te helpen als we de weg weer eens kwijt waren. Sommigen reden ons met auto of fiets helemaal vooruit om het routepunt weer te vinden.

Het samen fietsen, de slappe lach die we vaak hadden. Dat alles maakte dat ik enorm van de reis heb genoten. Op naar de volgende!