De rit van gisteren en vandaag ging van IJsselstein naar Tinglev, een dorpje in het midden van Denemarken. 
Een prachtige camperplek met uitzicht over een glooiend landschap en een zon die pas om half 11 onderging was de beloning. 
Over het landschap onderweg kan ik kort zijn: weilanden, doorsneden door asfalt, gevuld met vrachtwagens. Tot aan Bremen toe. De crisis heeft kennelijk in het vrachtvervoer nog niet toegeslagen

Middernachtzon en meer moois

Na een mooi zeereisje van 2 uur van Hirtshals naar Kristiansand aangekomen in Noorwegen. 
Je waant je in dit land meteen in de winter: Kerst, blokhut, sneeuw 
Her weer was prachtig en dat bleef de eerste week ook zo. 
Ik stond de eerste dagen op een camping in Byglandsfjord en het kon niet mooier. Vlak aan een meer, wat een droomplek! 
De buurman viste op zalm en beloofde mij ook wat voor die avond, maar gelukkig had ik nog een pakje AH zalmfilet in de koelkast want het werd helemaal niks met dat vissen. 
En gelukkig hoefde ik het hier ook niet te kopen. Ik kocht vandaag een brood en een fles water: 6 euro mevrouwtje! Dus ook als je een karig leven leidt hier, ben je nog duur uit. 

Maar dan de rust hier, 5 miljoen mensen in een land dat 9 keer zo groot is als Nederland. 
Er zijn hier nog bijna meer toeristen dan inwoners. En daar doet men hier goed z´n best voor. 
Alles perfect geregeld, schoon, veel buitenactiviteiten. Zelfs een excursie met elandgarantie, nou dan weet je ´t wel! 

Omdat het weer prachtig blijft de wandeling naar de Preikestolen gemaakt. Een berg die 600 meter uit zee oprijst. Wat een klim! Maar daarna en fenomenaal uitzicht over de fjord als beloning. 
Een paar dagen later een bezoek aan Stavanger. Mooie stad. Eerst een stukje met de camper, daarna op de veerboot. Daar zijn er vele van hier. En dat geldt ook voor tunnels. Wat wij aan waterbeheer doen, doet men hier aan tunnelbeheer. Het moet een gigantische klus geweest zijn om al die tunnels te graven. Sommige zijn meer dan 25 km lang. 

Na een paar dagen regen, gelukkig weer wat zonneschijn, dus verder naar Roldal. En wat een sprookjesachtig land is dit toch! Ik heb alsmaar het gevoel alsof ik door het landschap van een modelspoortrein rijd. Of middenin een aflevering van National Geographic zit. 
Zo mooi! 
In Roldal het Stavkirkje van 1200 bezocht. Indrukwekkend! Begin deze eeuw waren er cultuurbarbaren die een deur van dit oude kerkje als tafel gebruikten. En dat terwijl de kerk een monument is waar pelgrims jarenlang hun heil tot genezing zochten. En het hielp. Diverse getuigenissen hiervan zijn er door archeologen gevonden: Men liet een houten arm of been achter ten teken dat men was genezen. Wonderbaarlijk. 
Dan door naar Odda. Een industriestad met weinig moois, maar het landschap maakt veel goed. De wandeling naar de gletsjer was onvergetelijk, ook al moest ik dan over schoenbrede plankjes lopen en abseilend langs touwen weer naar beneden zien te komen. 
De volgende reis was richting Kinsarvik met z´n 4 watervallen. Enorm, wat een kracht heeft dat water. De Noren boffen maar met al hun energievoorzieningen op deze manier. En dan ligt er nog ten overvloede een plas olie voor de kust. Die hebben geen last van de crisis hoor. Prachtige wandeling ook hier weer gemaakt. 
En wat had ik daar een droomplek op de camping zeg. Aan de fjord met een strakblauwe lucht erboven. En dat omstreeks de langste dag van het jaar. Het kon niet mooier! 
En nu sta ik helaas in de regen in Voss na een rit van 50 km langs een zeer smal weggetje dat me vandaag wel de nodige adrenaline opleverde. Net op het smalste stuk kwam me een enorme vrachtwagen tegemoet. En nergens een uitwijkplek. 
Dus het werd millimeterwerk voor hem en voor mij. We hebben er 10 minuten over gedaan om elkaar te passeren, en zonder schade reden we weer door. Toen heb ik mezelf even een schouderklopje gegeven. 
Nu in de regen en de vooruitzichten zijn niet best, regen, kou. Verder naar het noorden is dus geen optie. 

Toen het weer wat beter werd kon een stedentripje Bergen natuurlijk niet ontbreken. En voor de verandering maar eens met de trein. Dan kan ik onderweg ook eens van het natuurschoon genieten… 
Wat mij steeds weer opvalt in Noorwegen is dat men hier, wellicht ten gevolge van de opwarming van de aarde, de schaatsen heeft ingeruild voor een trampoline. Op iedere hoek van de straat staat wel zo´n ding en als je ziet welke capriolen de kids daarop maken! Als dat een Olympische sport wordt weet ik wel wie er gaat winnen. 
Bergen dus. Een sfeervolle stad. Met als hoogtepunt toch wel de geschiedenis van de Hanzesteden, een samenwerkingsverbond van Duitse steden rond de Oostzee. Deze organisatie had hier 400 jaar lang de touwtjes in handen met hun handel naar de voornaamste steden in Europa. Er kwam geen Noor aan te pas, men had hun eigen regels en wetten en ook gemengde huwelijken kwamen er uiteraard niet voor. 
Een wonderbaarlijke geschiedenis. 
Maar Bergen heeft meer, een gezellige vismarkt, waar ik overigens wel m´n vraagtekens bij zet, want de marktkooplui waren Italianen, Fransen en Spanjaarden. Ik bedoel maar. Om het geheel compleet te maken, prees men de waren aan in het Japans. Aziaten zijn hier namelijk in overvloed. In heel Noorwegen kwam ik ze tegen, bussen vol. 
Daarna door naar Flam. Op zich geen interessant dorp.

Wat café´s, een cruiseboot en 10 souvenirwinkels en dan heb je het wel gehad. Maar de natuur is mooi en ik ben hier met een trein naar 800 meter hoogte gegaan om vandaar 21 km terug te lopen naar het dal. Een mooie wandeling met de attractie van Noorwegen: watervallen. De een nog hoger en mooier dan de ander. 
Het weer werkte nog steeds niet mee, dus gelukkig was er onderweg een hutje om wat te eten. Daar kocht ik de typische Noorse geitekost. Een wat zoetige kaas waar je snel genoeg van hebt, maar die toch wel smakelijk is. 
De volgende dag was het weer niet echt beter en de komende dagen werd nog veel meer regen voorspeld. En omdat ik de highlights van dit gebied toch al wel had gezien ben ik verder gereden naar Oslo, een stad met een haast mediterrane sfeer. 
Wat ik in heel Noorwegen had gemist kwam hier opeens allemaal samen: terrasjes, zon, straatmuzikanten. Kortom een bruisende stad. Maar wat het me het meest is bijgebleven is het Vigelandpark. Een beeldenpark waarin alle menselijke emoties en de kringloop van het leven in beeld worden gebracht. Aanrader! 
Maar, zoals al gezegd, omdat de vooruitzichten nog steeds niet goed waren ben ik vandaag afgereisd naar Zweden. Ook mooi, maar anders. Ik sta nu met de camper aan zee en ik moet eerlijk zeggen dat ik die verre horizonten toch wel heb gemist. 
Neemt niet weg dat ik Noorwegen in m´n hart heb gesloten. De rust, de kracht van het water, de inwoners die zich één voelen met de natuur, de prachtige beelden die ik van de fjorden heb. 
Het is een land waar ik zeker nog een keer naar terug zal gaan.