Zwerven

Na een heerlijke, zwoele zomeravond en mooie gesprekken met de buren, vertrok ik vanmorgen richting Pelle, 23 km. Dacht ik. Deze regio is echter zo vol en druk dat ik besloot door te fietsen en de Italiaanse meren, waaronder het Lago Maggiore, achter me te laten. Maar voordat ik uit dit dal geklommen was, kreeg ik 5, 7 en 12 % voor m'n kiezen. Pittig, maar eindelijk konden m'n spieren opwarmen bij een temperatuur van 33 graden. En het ging lekker. Aangemoedigd door groepjes wielrenners en toeterende automobilisten besloot ik de bergen te verlaten en deze in te ruilen voor de rijstvelden van de Povlakte. Maar voor ik daar was, reed ik langs Omegna. Het stadje waar ooit de caffietteres werden gemaakt waar generaties Italianen die heerlijke koffie mee maakten.Het gaat nu elektrisch, de stad is in verval, maar de koffie smaakt nog steeds overheerlijk. Bij Crevacuore kon ik niet meer over de brug. Een gat in het wegdek voorkwam dat ik de route verder kon vervolgen. Maar, zoals jullie weten ben ik niet voor ééngat te vangen en vroeg ik een wegwerker naar een alternatieve weg. Nou is mijn Italiaans nog slechter dan m'n Fries, en was zijn taalgevoel ook niet echt ontwikkeld, maar samen kwamen we een heel eind en voor ik het wist strekten de rijstvelden zich voor me uit. Saai, maar het levert wel lekkere risotto op!

De grens met Italie stak ik over in de trein.

Foto's spreken voor zich....

Mijn plan was vandaag Bern te bezoeken, maar mijn ervaring is dat zo'n stad 's avonds meer schwung heeft dan overdag.En ook nu was dat weer zo. Ik dacht altijd dat Bern de hoofdstad was, maar Zwitserland als bondsstaat kent geen hoofdstad. En als je er binnen komt fietsen is het niet voor te stellen dat hier vijfhonderd jaar geleden binnen de afzonderlijke staten net zo gevochten is als destijds in de Balkanlanden. Het is tegelijkertijd een ingetogen en uitbundige stad.Op iedere hoek een bandje, volle terrassen, een vrolijke sfeer.En in de hoofdstraten overal banieren en arcades, waardoor je het gevoel krijgt 100 jaar terug in de tijd te zijn.

Vanmorgen werd ik aangesproken door een collega-fietser.Mijn leeftijdHij zei dat hij het zo moedig vond dat ik alleen fiets.Ik zei: "Maar jij bent toch ook alleen"?Hij weer: "Ja, maar jij bent een vrouw!!!!"Ok.... Om 10 uur ben ik vertrokken van deze mooie plek.Een boerderij uit 1810 waar ook nog resten van een Romeinse villa zijn gevonden.Tja, wat wil je: vruchtbare grond, goed klimaat, water in de buurt.Die Romeinen wisten het wel. Onderweg kwam ik door Aalberg en meer van dat soort mooie Zwitserse dorpjes waar het geluid van de koeienbellen ondersteund werd door de kerkklokken.En zag ik de Alpen al in de verte opdoemen.Schitterend! Om 2 uur reed ik Bern binnen.En meteen viel me de schoonheid op. En de brede fietspaden in het centrum van de stad. Een verademing. Morgen de stad maar eens in.

M'n spieren hadden vanmorgen helemaal geen zin in een colletje van 12%.Maar dat kan ook aan de copieuze maaltijd van gisteravond liggen. Na die drijfnatte dag van gisteren vond ik dat ik dat wel had verdiend. Om 9 uur fietste ik met een lekker zonnetje richting Biel en eigenlijk was het voortdurend klimwerk. Onderweg kwam ik langs een soort Lourdesgrot, die een bedevaartplaats bleek te zijn, gewijd aan een jonge Spaanse prinses die als martelaar stierf. In de Bronstijd werd de grot al bewoond en ik kan me zo voorstellen dat de mannen toentertijd hun vrouwen hun gevangen hert toewierpen, met de woorden: 'hier, koken kreng' Nu is het een ontmoetingsplaats voor zieken en zwakkeren omdat het water geneeskrachtig zou zijn.Sommigen van hen, en zelfs kreupele volwassenen, zouden er gezond uit zijn gekomen. Ik had wat last van m'n nek, dus heb er wat water aan verspild en óf ik heb er niet meer op gelet of het hielp, want ik voel het niet meer. Het laatste stukje naar Biel nam ik de trein, omdat dat veiliger is dan de officiële weg, die voorzien is van vele tunnels.En als fietser wil je daar niet doorheen rijden met dat langsrazende verkeer. Om 4 uur kwam ik aan bij een prachtig meer en kreeg ik een mooi plekje met 'zeezicht'

Vanmorgen werd ik om half 8 wakker.Het druppelde op m'n tent.Ik had geen haast, dus draaide me nog eens lekker om tot 10 uur. Toen ik opstond was het droog, kon ik alles redelijk droog inpakken en na een kleine espresso op het terras van de camping vertrok ik. Na 20 minuten begon het te spetteren.Ik kon nog net een winkeltje naast het benzinestation halen om m'n ontbijt, bestaande uit croissants en koffie, te scoren en even te schuilen. Toen begon het te gieten. De buienrader gaf 100 % regen aan voor de komende uren. M'n bestemming Biel zou ik dus vandaag sowieso niet halen. Dan maar een hotel.Het dichtsbijzijnde lag 6 km verderop. Op het moment dat ik me mentaal aan het voorbereiden was op een kletsnatte fietstocht, stopte er een volgeladen vrachtautootje om daar te tanken. De chauffeur vroeg waar ik heen moest.Ik vertelde het hem en hij bood spontaan aan m'n fiets op te laden en me naar het hotel te brengen.Hij moest eerst nog even wat spullen wegbrengen en zou dan terugkomen.Ik zei dat hij al die moeite niet hoefde te doen en dat het maar 6 km fietsen was. Dus, eigenwijs als ik ben, begon ik aan de tocht.Opeens hoorde ik achter me luid getoeter.

Een ongehoorzame hond, een huilende kleuter, regen op de tent en een sanitaire stop, waarbij ik m'n teen tegen een haring stootte. Zo 'n nacht. Die echter werd goedgemaakt met een stralende ochtendzon en een lekker ontbijt op het terras. 1 chocoladecroissant en 1 amandelcroissant en 'une grande café'. M'n vaste ritueel als ik op fietsvakantie ben.Veel calorieën die ik er in de loop van de dag wel weer af fiets. Eerst maar Basel door. Ik heb even genoeg van de drukte in de steden, dus deze stad bezoek ik wel een andere keer.Via de brug over de Rijn, die Frankrijk en Zwitserland scheidt, reed ik Zwitserland in.Meteen zag alles er keurig en aangeharkt uit. Zo'n stad uitkomen is altijd een crime, maar de navigatie loodsde me er keurig doorheen en na een paar kilometer, waarin ik dan weer in Frankrijk en dan weer in Zwitserland was, gleed ik zó de Jura in. Prachtig landschap met hier en daar nog een verdwaald vakwerkhuis, maar meer en meer proefde ik de Franse sfeer. De eerste colletjes dienden zich aan: 7 tot 9 % en de hele dag harde wind op kop.Dus na 50 km hield ik het voor gezien en kwam ik op een onvervalste Franse camping aan: electra waarvan de helft niet werkt, caravans kris kras doorelkaar, de rekening op een bierviltje en een hurktoilet.Franser kan bijna niet.Liefs!

Haar ogen konden niet groter worden toen ik de receptioniste van het hotel vertelde dat ik naar Basel ging. Maar ze werden nog groter toen ik zei dat ik uit Holland kwam.Ze haalde het voltallige hotelpersoneel erbij. Het was me toch wat, helemaal alleen uit Holland komen fietsen en ook nog op weg naar Nice.Voor ik het wist was ik een bezienswaardigheid. Dat was onderweg gauw over, want er komen op deze route steeds meer fietsers bij. Ik stopte een aantal keren in opnieuw sprookjesachtige dorpjes, liet m'n bandjes weer eens door een alleraardigste fietsenmaker oppompen en fietste richting Basel. Prima fietsweer, weinig wind en 25 gr.Maar de laatste 7 km had ik het gevoel dat ik Parijs - Dakar aan 't fietsen was. Één en al modder, plassen en kuilen.Toen ik om 6 uur bij de camping aankwam, stond de campingeigenaar al met z'n fototoestel klaar.Het pad is berucht en hij heeft een boek aangelegd van de meest modderige fietsers.Ik denk dat ik op pagina 1 kom te staan.Liefs!

Het hotel beviel zo goed, dat ik er nog een dagje extra aanplakte in Colmar.

Nèt toen ik m'n tent had ingepakt vanmorgen, begon het te regenen.Dat gaf me mooi de gelegenheid om uitgebreid met m'n vrienden te ontbijten. Maar om half 11 stapte ik maar eens op, was ik 5 minuten onderweg en begon het te gieten. Dus snel doorgefietst naar Riquewihr, ook al zo'n leuk Elzasser stadje. De Elzas was vroeger een gebied waar de ooievaar gewend was zijn voedsel te zoeken in het toen aanwezige moeras.Maar door ontginning verdwenen de kikkers en de slangen.In 1971 waren er nog maar 18 paartjes over en men heeft toen zodanig ingegrepen dat de ooievaar, die nu een dubbele betekenis voor me heeft :) , weer helemaal terug is. Na 32 km was ik de buiïge regen beu en boekte een lekker hotel in Colmar.Veel (Hollandse) toeristen, maar ook weer erg mooi en gezellig en dus de moeite waard om nog even te blijven, want de Riesling moet hier heerlijk zijn!Liefs!

Wat is de Elzas mooi!  Landschappelijk, maar zeker ook de dorpjes waar ik doorheen fietste vandaag. Overal bloemen en perfect aangelegde fietspaden. Ook goed bewegwijzerd.Duitse gründlichkeit op Frans grondgebied. Een bijzondere combinatie. Inmiddels heb ik op de campings de geneugten kunnen ondervinden van de buitenlandse keukens.Inmiddels heb ik de Duitse, de Italiaanse én de Mexicaanse keuken weer ontdekt. Ik heb kookgerei bij me en blikvoer voor noodgevallen, maar totnogtoe zeul ik het steeds met me mee. Vandaag ging de route weer zuidelijker en hoopte ik tot Turckheim te komen. Maar een ontmoeting met vrienden die hier met de camper staan zorgde ervoor dat ik in Rubeauvillé bleef hangen, een heerlijk diner kreeg aangeboden en dus met een voldaan gevoel ga slapen.