Weer thuis

'Leven is reizen, doch de tijd is te kort'
Die spreuk las ik ergens en hij sprak me heel erg aan.
De tijd is te kort om het leven echt te doorgronden, hoe vaak je ook ervaringen op doet.
En mijn huidige reis is sowieso te kort geweest dit keer.
Ik ben weer thuis, want de voorspellingen waren regen, wind en kou en daar had ik geen zin in.
Maar ik zou wel altijd door willen fietsen. Het ontspant me, de gesprekken met medefietsers inspireren me, en het onderweg zijn en nieuwe indrukken opdoen blijft me altijd boeien.
Terug naar de reis: die startte gisteren in Ooij, een piepklein dorpje vlakbij Nijmegen.
Dit gebied heeft een enorme historie, met name gedurende de 80-jarige oorlog waarbij de Spanjaarden het op ons landje gemunt hadden.
Maar zelfs eerder al was er sprake van dat de Noormannen dit een aantrekkelijke regio vonden.
En natuurlijk gaat men daar prat op hier. En terecht. Het is een prachtig gebied.
De route loopt vanaf hier helemaal langs de Maas, maar eigenwijs als ik ben, koos ik er voor om via Groesbeek en de Zeven Heuvelenweg te fietsen.
Dat was pittig. Vooral in Berg en Dal was het behoorlijk klimmen.
Na Groesbeek fietste ik door het prachtige natuurgebied de Maasduinen en zag de laatste restjes hei nog in volle bloei staan.
Bij Blitterswijk nam ik afscheid van de route én de Maas om via de Peel Brabant door te steken. Ik ben niet gecharmeerd geraakt van dit voormalige hoogveengebied dus fietste ik er snel doorheen. En
voor ik het wist was ik na 120 km thuis.
In totaal fietste ik 1197 km.
En wat vond ik van deze route door Nederland?
Brabant vond ik (uiteraard) prachtig, maar ook Twente heeft m'n hart gestolen. De Posbank, het gebied rond Millingen. Allemaal pareltjes om heel zuinig op te zijn.
Mijn lieve moedertje heeft in mijn gedachten meegereisd en zij zorgde ongetwijfeld voor het prachtige weer. En van jullie kreeg ik leuke reacties. Altijd fijn en ik kan echt niet zonder!
Jullie horen van me zodra ik weer aan een nieuwe reis begin!