Sluis en Zeeschepen

Moeder wat is het heet. Zelfs hier aan zee stond geen zuchtje wind en alleen op de fiets had ik een beetje rijwind.
Dus ik bleef heen en weer sjezen tussen Cadzand en Breskens.
Dat gaf me wel de gelegenheid om het mooie kunstwerk goed te bekijken dat geplaatst is ter nagedachtenis van de Watersnoodramp.
Het sprak me aan, die verzwelgende golf. Wat moet dat een drama zijn geweest destijds.
Ik verbaasde me overigens over het grote aantal containerschepen dat hier vlak onder de kust vaart.
18000(!) van die kisten staan er op gestapeld. Het is toch niet te geloven. Waar moet al dat spul dat erin zit allemaal naartoe.
Toch wel mooi dat Holland dat logistiek zo goed voor elkaar heeft.
Dat schip verlaat Azië, tuft daarna Rotterdam binnen en binnen no time is alles gelost en op weg naar de klant.
Duurzamer zijn de voor Zeeland zo kenmerkende paalhoofden langs de kust. Ze zijn van eikenhout, gaan dus lekker lang mee en ze staan daar niet alleen een beetje de stroming van de zee op afstand te houden, nee op die palen zitten helemaal onderaan beestjes die aan het begin van de voedselketen staan, die worden vervolgens weer opgegeten door het erboven liggende laagje beestjes op diezelfde paal en zo gaat 't laagje na laagje maar door. Al eeuwenlang. Fascinerend.
En ach, hadden we deze week de oude Belfort van het dorpje Sluis maar tot onze beschikking gehad.
Daarmee werden simpel de klokken geluid bij brand en ander gevaar en dus hadden we 112 niet nodig gehad.
Ook uit Sluis komt Johan Hendrik van Dale. Je weet wel, van de woordenboeken.
En dan was daar ook nog ene klokkenluiderJantje van Sluis die op een nacht te diep in het glaasje had gekeken, vergat de klok te luiden en zo een Spaanse aanval voorkwam.
Mooie verhalen hier in Zeeland waar de temperatuur inmiddels flink gekelderd is en voor mij dus tijd om weer (tijdelijk) naar Brabant te gaan.

Ramp

Big business

Belfort