Zwerven

Gepubliceerd op 14 juli 2019 om 18:47

Weer thuis

'Leven is reizen, doch de tijd is te kort'Die spreuk las ik ergens en hij sprak me heel erg aan.De tijd is te kort om het leven echt te doorgronden, hoe vaak je ook ervaringen op doet.En mijn huidige reis is sowieso te kort geweest dit keer.Ik ben weer thuis, want de voorspellingen waren regen, wind en kou en daar had ik geen zin in.Maar ik zou wel altijd door willen fietsen. Het ontspant me, de gesprekken met medefietsers inspireren me, en het onderweg zijn en nieuwe indrukken opdoen blijft me altijd boeien.Terug naar de reis: die startte gisteren in Ooij, een piepklein dorpje vlakbij Nijmegen.Dit gebied heeft een enorme historie, met name gedurende de 80-jarige oorlog waarbij de Spanjaarden het op ons landje gemunt hadden.Maar zelfs eerder al was er sprake van dat de Noormannen dit een aantrekkelijke regio vonden.En natuurlijk gaat men daar prat op hier. En terecht. Het is een prachtig gebied.De route loopt vanaf hier helemaal langs de Maas, maar eigenwijs als ik ben, koos ik er voor om via Groesbeek en de Zeven Heuvelenweg te fietsen.Dat was pittig. Vooral in Berg en Dal was het behoorlijk klimmen.Na Groesbeek fietste ik door het prachtige natuurgebied de Maasduinen en zag de laatste restjes hei nog in volle bloei staan.Bij Blitterswijk nam ik afscheid van de route én de Maas om via de Peel Brabant door te steken. Ik ben niet gecharmeerd geraakt van dit voormalige hoogveengebied dus fietste ik er snel doorheen. Envoor ik het wist was ik na 120 km thuis.In totaal fietste ik 1197 km.En wat vond ik van deze route door Nederland?Brabant vond ik (uiteraard) prachtig, maar ook Twente heeft m'n hart gestolen. De Posbank, het gebied rond Millingen. Allemaal pareltjes om heel zuinig op te zijn.Mijn lieve moedertje heeft in mijn gedachten meegereisd en zij zorgde ongetwijfeld voor het prachtige weer. En van jullie kreeg ik leuke reacties. Altijd fijn en ik kan echt niet zonder!Jullie horen van me zodra ik weer aan een nieuwe reis begin!

Lees meer »

Over de Posbank

Ik waande me gisteren een beetje in Zuid-Frankrijk.Niet alleen vanwege het weer. De dorpjes die ik aandeed straalden een Franse sfeer uit, het was overal een beetje heuvelachtig en op de Posbank vond ik heuse kuitenbijters. Ik was dus volledig in m'n element vandaag.Die ochtend was de eerste rit naar Bakker Bart om te ontbijten. Daarna het mooie dorpje Lochem bekeken.De Spanjaarden verzonnen daar in 1590 het plan om Lochem in te nemen.Een paar soldaten verstopten zich in hooiwagens, omdat deze gemakkelijk de stad binnen werden gelaten. Daarna zouden deze soldaten de poort openzetten voor de rest van het leger. Dachten ze.De inwoners van Lochem mochten wat hooi plukken voor eigen gebruik en het zoontje van de poortwachter graaide ook wat hooi voor zijn konijnen.En dan trekt hij plots aan de laars van een Spanjaard.Het ging allemaal niet zonder slag of stoot, maar Lochem is nooit ingenomen..De route ging verder langs kasteel Hackfort en het prachtige dorpje Bronkhorst. Slechts 200 mensen wonen daar en laat het alsjeblieft zo blijven.Je moet er toch niet aan denken dat zo'n pareltje door projectontwikkelaars onder handen wordt genomen.Een tochtje met de pont bracht me naar Brummen en even verderop naar het landgoed Laag-Soeren. Dat heeft een bijzondere geschiedenis.Er werd daar in 1860 een badhuis gebouwd om mensen van hun jicht, zwaarlijvigheid of tbc af te helpen.Na de oorlog mochten de werknemers van de AMRO-bank er hun vakantie doorbrengen en vanaf 1980 zorgde de Maharishi Mahesh Yogi ervoor dat je daar heerlijk kon mediteren.Nu is het in gebruik als woonruimte en kijken de bewoners uit op een prachtige Engelse tuin.M'n conditie kon ik testen in de aanloop naar de Posbank.Pittige heuvels daar met een prachtig uitzicht als beloning.Zelfs prinses Beatrix kwam ik nog op de fiets tegen.Na weer een paar pontjes eindigde de rit via de prachtige Millingerwaard in Ooij en vertelde de receptionist/annex ober/annex kok dat ik in het hotel niet meer kon eten.Het was te druk en alles was gereserveerd.Maar mijn assertiviteit won het van m'n moeheid en honger dus even later zat ik toch nog achter de zalm na 110 km.Jullie horen weer van me!

Lees meer »

Koeien vangen

Gisteren vertrok ik dus uit Ootmarsum.En dit dorp kan zó in de Provence. Het zag er zo sfeervol uit en de talloze kunstwinkeltjes overtreffen elkaar hier.De route liep via de Universiteit Twente en ik verbaasde me over het enorme complex. Je kunt daar echt verdwalen.Op een van de grasvelden trof ik 3 valkeniers aan.Zij zijn gevraagd door de universiteit om de kraaien te verjagen van het complex. En dat werkt van 3 kanten.De valkeniers kunnen dagelijks oefenen, de haviken blijven scherp en de TU is tevreden over het resultaat.De kraaien vertrekken namelijk meteen zodra ze een havik zien en blijven dan weer voor een langere periode weg.Door naar Boekelo, bekend van de zoutwinning, met nog een originele zoutwinningstoren bij het station.Ik verliet Twente bij het mooie Achterhoekse plaatsje Neede.Plotseling was daar de weg versperd omdat de boer zijn koeien van het weiland naar de stal wilde brengen.Ik maakte even een praatje en vroeg waarom ze niet buiten konden blijven.Alle dames waren namelijk drachtig en hebben in hun toestand niet genoeg aan gras en worden daarom 's nachts bijgevoerd.Terwijl we stonden te praten stond de staldeur nog open en één koe wilde toch nog even een ommetje maken.De schapendoes probeerde de koe weer naar binnen te krijgen, maar sprak blijkbaar alleen de taal van de schapen, want de koe stapte doodgemoedereerd richting weiland en was niet van zins zich richting de stal te laten sturen.De boer vroeg mijn hulp en samen dirigeerden we de moeder in wording de goeie kant op.Best spannend hoor zo'n groot beest dat plotseling jouw kant op komt.Dus meedoen aan Boer zoekt Vrouw is aan mij niet besteed ben ik bang.De dag eindigde in Lochem na 105 km.Jullie horen weer van me!

Lees meer »

Twente deel 2

Noodgedwongen fietste ik gisteren een rondje van zo'n 60 km door Twente.Het is overal zo verschrikkelijk druk dat er geen hotelkamer meer te krijgen is, maar in Ootmarsum kon ik nog net de laatste kamer boeken.En dus bracht ik meer tijd door zoekend naar een hotel op een bankje in Hengelo, dan op de fiets.Maar het zonnetje scheen, ik bezag de mens en verbaas me dan altijd weer over zoveel variëteiten.Kortom, ik zat daar goed, in Hengelo, bekend van de Akzo en de textielindustrie, die vanaf 1955 verloren ging door modernere bedrijven in het buitenland.Eenmaal weer op de fiets genoot ik van het Twentse landschap.

Lees meer »

Twente

Het was koud vanmorgen. Met slechts 8 graden boven nul vertrok ik vanuit Zwolle richting Dalfsen, waar vrienden, die ik al meer dan 50 jaar ken, op me zaten te wachten met warme koffie en een lekker ontbijtje.Om 12 uur stapte ik maar weer eens op en ik merkte dat de rit van gisteren een aanslag op m'n spieren geweest is.Het liep niet echt soepel.Dus er maar een Red Bull tegenaan gegooid. Ik word inmiddels een echte junk: eerst al de Mac en nu dit.Maar ik moet zeggen, afgezien van de smerige smaak: het helpt.Voor ik het wist was ik na 97 km in Deuringen, een gehucht bij Ootmarsum.Daar sliep ik in een hotel met de naam Frans op den Bult.En Frans heeft t sinds 1826 goed voor elkaar.De 7e generatie zwaait hier nu al de scepter en er is een winkeltje, er zijn souvenirs, er slapen truckers in hun vrachtwagen op zijn terrein, je kunt er trouwen, er is een restaurant en er is een hotel waar alles volledig geautomatiseerd werkt.En het eten is er nog eens prima ook.Echte Hollandse pot en daar was ik na een paar dagen Salade en Mac wel aan toe.Jullie horen weer van me!

Lees meer »

Noem het retraite.
De fietstochten maken m'n hoofd leeg, geven ruimte aan nieuwe ideeën en inzichten, aan veranderende denkpatronen.
En het fijne aan alleen reizen is: je hebt altijd gelijk.
Heerlijk is dat, niemand die je tegenspreekt.
Bijvoorbeeld op momenten dat je denkt de weg te weten zonder in het routeboekje of op de kaart te kijken.
Tot je jezelf tegenkomt en blijkt dat je 10 km hebt omgereden op dat gravelpad dat nergens toe leidde.
Eigenwijs en dom. Dat zijn de steekwoorden die hier op slaan.
En heb ik er gedurende al m'n reizen van geleerd? Nee dus.
Wat heeft het dan wel opgeleverd: Leuke ontmoetingen soms.
Helpende handen die bereidwillig waren fiets en bagage een aantal stoeptreden op of af te tillen.
Een prachtig verscholen dorp dat ik anders nooit gevonden had.
Een souvenir dat me dierbaar is geworden.
En dan gaat het oude gezegde ook weer op: het is niet het doel, het is de weg.
Zwerven is mooi en levert de verrassendste dingen op.
Maar niet als het regent, en je erachter komt dat je die lekkere afdaling nogmaals moet nemen, maar dan omhoog.
Toch geniet ik. Dat bleek vandaag weer: Sterksel - Schin op Geul 83 km.
Het is begonnen!

Nog 1500 te gaan...

Sponsors

Krachtvoer

Maasvallei

Valkenburg

De route


Reactie plaatsen

Reacties

Netty Maas
5 jaar geleden

De eerste dag zit erop. Prima start. Wij wensen je weer veel fietsplezier en hopen dat je weer veel zal genieten. Wij volgen je.

J.A.W. Mol
5 jaar geleden

Betty, heel veel fietsplezier en we zullen je blijven volgen en hopen op heel veel mooie foto's en verhalen. Succes!!!!!

Reemi Wentzel
5 jaar geleden

Oh Borretje... wat ben je heerlijk blij met je vol bepakte fiets!!!! lots of love and be safe!!!!

Rinus de Jong
5 jaar geleden

We wensen je een reis vol belevenissen. En volop genieten. Neem de tijd!! Groetjes uit Oss

Dineke Schipper
5 jaar geleden

Zet hem op! Door ouderdom en geheugenverlies, Henk bijna 85, blijven wij thuis en amuseren ons best. Goede reis!

Dick en Sue Ridder
5 jaar geleden

Tja dat krachtvoer van jou ziet er wel lekker uit zeg! Nogmaals goede reis en we gaan je routekaart uitprinten!
Liefs!