Zwerven

Weer verder Italië in.Dit keer maar weer eens via binnenwegen, waarbij m'n schokbrekers kreunden en steunden, begeleid door het regelmatige gezang van de ruitenwissers.Het blijft dus onbestendig, maar op de camperplaats in Montagnana genoot ik daardoor van het badderen van de merels.Dezelfde merels die me om half vijf wakker zongen met een geluid waar Duncan niet tegenop kan.De camper had een poetsbeurt nodig na de pekel op de pas en ik hield even een dagje rust in dit gezellige dorpje, dat één van de oudste Middeleeuwse stadsmuren bezit.Ze zijn daar ook behoorlijk trots op de lokale lekkernijen, die worden verkocht in een hoorntje dat is gevuld met kaas en vleeswaren.Maar ik hield 't bij een ijshoorntje want het is inmiddels zonnig en warm geworden.En bij zonnig weer hoort water, dus op naar Venetië morgen!

Van Savines-le-Lac naar Italië kwam ik van de regen in de vlok.En ik ging voor de zon.Die laat het de afgelopen dagen flink afweten, maar ondanks dat waren het toch prachtige reisdagen.Ik kende de Hautes-Alpes niet zo goed, maar het is zeker een plek om naar terug te gaan.De camper nam de pas van 1845 m met gemak, maar op de top was het glibberen en bibberen geblazen.De skiliften waren net buiten gebruik gesteld anders had ik de lange latten nog even onder gedaan.Maar eenmaal weer beneden was het minder koud in het gezellige plaatsje Susa waar busladingen Fransen het dorp overspoelden.De sterke drank is hier erg goedkoop en de Fransen sloegen behoorlijk in.Tegen de kou denk ik.Ik was van plan binnendoor richting Venetië te rijden, maar omdat de Italianen beter koffie kunnen zetten dan autorijden, koos ik voor de tolweg.Want wat een kamikaze-chauffeurs zijn dat zeg. Doorgetrokken strepen, verkeerslichten die op rood staan, snelheidsbeperkingen: ze leken alleen voor mij te gelden. Ik ben niet bang en ik maak ook fouten, maar na een paar uur geconcentreerd rijden was ik het zó beu.Op de tolweg is dat gedrag niet anders, maar daar kon ik ze de ruimte geven. De afslag naar Cremona bracht me naar de stad die bekend staat om z'n vioolbouw en dat laat men zien ook.Van sleutelhangers tot chocoladeletters: alles staat in het teken van violen. Er is zelfs een museum aan gewijd.En omdat ik daar leerde dat een viool behoorlijk ontstemd raakt van regen kon ik dat gevoel gelukkig met 'm delen!

Een fietstocht langs alle kleine wijndomeinen hier in de omgeving bracht me naar de meest oorspronkelijke dorpjes in de Provence.

Vanmorgen fietste ik met een heel peloton fietsers weg uit Bedoin.

In Grignan wordt je aandacht onmiddellijk getrokken door het gigantische kasteel.Het werd gebouwd in 1035 en nadat het leger het had verlaten werd het in de 15e eeuw verbouwd tot wat je nu een luxe B&B zou noemen.Tijdens de Franse Revolutie echter is het kasteel verlaten en geheel leeggeroofd.

Blijmoedig reed ik woensdag weg van de camperplaats in Bulgnéville, sloeg linksaf en direct was daar een wegversperring. Een midden op de weg geparkeerde auto.Zonder bestuurder.Nu had ik in m'n ooghoek al gezien dat er bij het monument op het plein een herdenkingsdienst/begrafenis plaatsvond.Het gehele brandweerkorps was daar in vol tenue aanwezig en gelukkig konden ze tegen de regen hun helm opzetten.

Het roer om

Het was de huishoudaccu.

Eén van m'n gevleugelde uitspraken.