Zwerven

Ik zei het al eerder. Slovenië is te vergelijken met Oostenrijk. Maar dan met een Frans klimaat.Vandaag fietste ik langs het meer van Bohinj.Het ligt in het Triglav National Park, en het is er veel rustiger dan in Bled. En ook mooier vond ik.Het rinkelen van koeienbellen, het geluid van kerkklokken, de stromende bergbeekjes. Het was één en al rust en natuur.Tot diezelfde natuur zich van een hele andere kant liet zien.Ik zat nét bij een gezellig cafeetje toen er binnen 5 minuten een enorm noodweer losbarstte. Met hagelstenen van wel 4 cm.De stromende bergbeekjes werden ineens kolkende rivieren waar de damp vanaf sloeg.De autodaken kregen er flink van langs en de opgehangen netten tegen de vogels dienden nu als ballenvanger.Wat een geweld! Ik had altijd al ontzag voor de kracht van de natuur en die is vandaag alleen maar toegenomen.

Bohinj, eindelijk een camping waar je 's avonds het campinggevoel weer krijgt.Fluitende merels, geroezemoes voor de tent, de geur van barbecue en een prachtige sterrenhemel.Het is hier nog laat in het seizoen koud geweest en ik sta op een plek waar je de sneeuw op de bergen ziet liggen en je tegelijkertijd zit te puffen aan de rivier.Onwerkelijk, maar ook zó mooi.De dag erop naar Bled. Opnieuw talloze bussen die toeristen uitspuwen.Maar het meer dat bij Bled hoort is erg mooi en wanneer je een bootje huurt en midden op het meer blijft, dan is het genieten van het mooie blauw en de lieflijke kastelen en huizen rondom.Slovenië doet me aan Oostenrijk denken. Zelfs de bushokjes zijn voorzien van geraniums en alles straalt liefde voor het land uit.En om het allemaal nog mooier te maken heeft de natuur het meer van Bohinj aangelegd. Je kunt er zeilen, zwemmen, suppen en kanoën en het is veel rustiger dan in Bled zegt men.Ik ga het zien binnenkort.

De Plitvice meren hebben helaas ook een andere kant.Daar waar vroeger de Winnetou films werden opgenomen, overspoelen nu duizenden Aziaten het park en lopen voornamelijk in de weg.En iedereen moet op de foto: voor de waterval, naast de waterval en, omdat de vlonders af en toe heel smal zijn, zou het me niet verbazen als er zo af en toe ook eentje ónder de waterval terecht komt.Men lijkt de highlights van Europa te bezoeken en deze is er zéker eentje van, maar wil je ervan genieten, dan moet je vóór 9 uur in het park zijn.Toch, ondanks de drukte, blijft het een prachtig fenomeen. Het bruist, ruist en het gorgelt, de forellen zwemmen vlak onder het wateroppervlak en de libelles vliegen voor je uit. Het is een sprookje.Maar mijn reis ging verder.Naar Bohinj in Slovenië.Maar vlak voordat ik Kroatië verliet zag ik plotseling een zwaailicht achter me en hoorde ik het alarm van een politieautoIk stopte even verderop en zag een stoere landrover achter me staan waar een minder stoere agent zonder uniform uitstapte en me zijn officiële politie badge liet zien. Hij kwam amper boven mijn raampje uit en vroeg om m'n papieren.Ik had me aan de snelheid gehouden, was nuchter en had geen verstekelingen aan boord.Maar hij en z'n hip geklede vrouwelijke collega dachten daar kennelijk anders over.'Alles open' brieste hij en hij keek achter alle deuren.Ik zei niks, want als ik één ding in m'n leven heb geleerd is het dat je nooit een ambtenaar in functie moet tegenspreken.Hij verliet de camper, bleef minstens 10 minuten weg en gaf me toen paspoort en rijbewijs terug.Waarom ik werd stilgezet vertelde hij niet, maar ach, het is minstens 30 jaar geleden dat ik werd aangehouden, dus nu kwam m'n rijbewijs ook eens uit z'n stoffige hoesje.Toen ik later m'n paspoort aan de douane liet zien, viel er een briefje van 50 euro uit.Een paar weken daarvoor ertussen gestopt voor noodgevallen.Corruptie bestaat duidelijk niet in Kroatië.Uiteindelijk kwam ik veilig aan in Bohinj en sta warm en zonnig aan de rivier Sava.

Na het schiereiland Krk te hebben verlaten, reed ik langs de Dalmatische kust, ook wel de mooiste kust van Europa genoemd, om vervolgens via Senj verder Kroatië in te rijden.En wat een rust heerste daar vergeleken met het toeristische Istrië.Het gaf me het gevoel in Frankrijk te zijn. Bergen, dalen, vergezichten en gezellige kleine dorpjes.Uiteindelijk kwam ik bij de Plitvice meren uit en ik kom woorden te kort om te vertellen wat een schoonheid ik daar aantrof.Het is niet te beschrijven, dus kijk naar de foto's en oordeel zelf.

Nee mensen, ik heb me niet laten verleiden tot het aankopen van een camping.Alhoewel het hier op het schiereiland Krk heel goed toeven was.Wat is Kroatië toch een eldorado voor bourgondiërs, wijnkenners, liefhebbers van spirituosa, zonaanbidders en zeilers.En niet te vergeten voor fietsers en wandelaars.En dan vergeet ik nog de vele fotogenieke plekjes.Het land is lang onderdeel geweest van Venetië en dat zie je nog overal. De bouwstijl, het Italiaans dat er tussendoor schemert in de taal, de heerlijke ijsjes. Ik reed langs Punat waar de upper ten hun jachten zomerklaar aan 't maken zijn.Bezocht Baška met prachtige vergezichten over zee, liep langs de kade in Krk. Proefde onderweg van honing en zelfgemaakte vijgenjam en zag hoe de hier beroemde Zlahtina druif verwerkt wordt tot wijn en vervolgens, alsof je diesel tankt, in flessen wordt gegoten.Kortom, een eiland waar iedereen zich prima kan vermaken!

Rovinj is op Venetië na de meest romantische stad die ik bezocht.

De camping die ik vanmorgen verliet moet er in de zomer heel anders uitzien.Met 2000 plekken wordt het een kleine rumoerige stad, waar zomers 10.000(!) gasten verblijven, want door de mooie ligging is het een prachtige plek.Maar ach, met een kustlijn van 4050 kilometer is er hier in Kroatië altijd wel een plekje.In Pula, waar ik vanmiddag was, kon men in het Amfitheater ook aardig wat mensen kwijt, 23.000 om precies te zijn en om het verblijf zo aangenaam mogelijk te maken werd men besproeid met geparfumeerd water.Lijkt me heerlijk. Een mooi theaterstuk bijwonen en dan vertrekken met een lekker geurtje op.Maar het Amfitheater heeft ook een vroege historie. In 2003 knoopte men zo een lange das om het theater heen dat men ermee in het Guiness book of Records kwam.En waarom? Vroeger werd er aan de Kroatische mannen door hun vrouwen een halsdoek meegegeven.Als aandenken als ze weer eens ter strijde trokken. Was ook handig om bloed, zweet en tranen mee af te vegen.Maar door de modebewuste Lodewijk de 13e werd het plots een accessoire en noemde hij het een cravate (naar de Kroaat).En nu is na jaren de halsdoek geëvalueerd tot de stropdas en is-ie onontbeerlijk als je naar een officiële gebeurtenis moet.Allemaal te danken (of te wijten?) aan Kroatië.

De baywatch types konden vandaag gelukkig weer uit de kledingkast komen.De mooie plaatjes van de folder kwamen overeen en gezellige kustplaatsjes als Umag en Novigrad, die er voor het grootste gedeelte nog authentiek uit zien, werden druk bezocht.De visvangst levert het merendeel van de inkomsten op en ik ben nog nooit zo vaak uit eten gevraagd als vandaag in Poreč, dat vroeger te lijden had van pest en piraten en daarom nu een prachtige stadsmuur bezit.Nu staan talloze obers je op te wachten en bieden de heerlijkste gerechten aan.Onderweg tijdens m'n fietstocht zag ik een aantal kraampjes waar men fruit, olijfolie en zelf gestookte likeur verkoopt.Bij één van de stalletjes genoot de eigenaar zo te zien vaak van z'n eigen waar en vroeg mij, na het proeven van een drupje, zijn leeftijd te schatten.Natuurlijk gaf ik 'm 10 jaar jonger en tja...als je daardoor dan 50 Kuna korting krijgt op de spirituosa ben je allebéi blij!Dus vanavond heb ik er met mijn vrienden, die eergisteren hier zijn aangekomen, onze 50-jarige vriendschap uitgebreid mee gevierd.

De mooie sterrenhemel en de ondergaande zon lijken nu wel heel ver weg.Want het regent. Twee hele dagen en nachten al.En dat blijft zo tot donderdag.Er zijn mensen die daarom vertrekken. In de hoop dat het 100 kilometer verderop wat beter is. Je moet toch wat.Er zijn ook mensen die blijven.Die met hun ziel en closetrol onder de arm even snel een uitstapje maken naar het douchegebouw.Ik filosofeer er op los en aanschouw het leed dat een verregende vakantie heet.De meest luxueuze campers worden nu een plek waar je elkaar in de weg loopt en waar men nog wat vermaak uit de satellietschotel haalt.De competatieven halen het scrabblebord tevoorschijn en ik lees een boek, zet een muziekje op en steek wat kaarsjes aan.Ach, we komen er wel doorheen.En badmintonnen kan altijd nog.

Je vertrekt en je weet niet waar je aankomt.Aan het begin van m'n reis nam ik het besluit om vanwege het minder mooie weer niet naar Kroatië te gaan.En daardoor heb ik zoveel meer fraais gezien dan ik verwacht had.De Provence, de Alpen, Venetië.Het is één van de mooiste camperreizen geworden die ik maakte.Maar uiteindelijk kwam ik dan tóch in Kroatië aan en zit ik nu aan zee in Umag waar men de toerist rijkelijk bedient met gezellige terrassen en mooie fietspaden, waarlangs zelfs reparatiezuilen staan. De camping waar ik verblijf mag er zijn: alles erop en eraan, zelfs een afwasmachine ontbreekt niet en als ik de camper uitstap sta ik bijna op het strand.Alwaar ik vandaag weer aan m'n kleurenschema heb kunnen werken want het is zomer hier!

Vanavond, de laatste avond in Italië, stond ik op de camperplaats in Staranzano , toen tegen het vallen van de avond 2 jonge mensen op een tandem aan me vroegen of ze met hun tent naast me op het grasveldje mochten staan.Tuurlijk! Ik heb diezelfde situatie ook meegemaakt op m'n fietstocht naar Rome en weet hoe het voelt als er nergens een slaapplaats in de buurt is.Zij vertelden dat ze in Japan begonnen zijn, vervolgens na China en Tibet in Laos uitkwamen, via Cambodja naar Thailand fietsten, soms stukken met het vliegtuig namen, maar voornamelijk hebben gefietst. Wat een avontuur!En wat ze het meest opviel? Dat het individualisme het meest was te merken in West-Europa.Overal waar ze fietsten werden ze vriendelijk onthaald, maar hoe dichter ze bij hun thuisland Zwitserland kwamen, hoe moeilijker het werd om contact te maken. Gelukkig heb ik met een koud biertje een uitzondering kunnen maken vanavond.

Meer romantiek dan hier kan een mens zich niet wensen.De fotogenieke straatjes, de gondeliers die nog steeds prachtige Italiaanse klassiekers laten horen, het zangerige Italiaans om je heen.